Full Name |
Sam Silvertongue |
Race |
Half-elf |
Classes/Levels |
L1 Court Bard, HP 10, AC 15, F+1 R+4 W+3, Diplomacy +12, Bluff +8, Perform (oratory) +8, init +4 |
Gender |
Male |
Size |
6"4 (1,95) |
Age |
28 |
Alignment |
Chaotic Neutral |
Deity |
Calistria |
Languages |
Elf, Common, Sylvan, Undercommon |
Occupation |
Socialite |
Strength |
8 |
Dexterity |
14 |
Constitution |
12 |
Intelligence |
14 |
Wisdom |
10 |
Charisma |
18 |
About Sam Silvertongue
HP: 10
AC: 15
BAB: 0
Base speed: 30ft.
CMB: -1
CMD: +11
Initiative: +4
Fort. save: 0+1=+1
Refl. save: 2+2=+4
Will save: 2+1=+3
Attack roll: 1d20+2 1d10
Spells known
L0
Prestidigitation
Mage hand
Unwitting ally
Message
L1
Chord of shards
Cure light wounds
Traits
Elven reflexes
Diplomat
Skills
Diplomacy 1 + 4 + 3 + 3 + 1= +12
Bluff 1 + 3 + 4 = +8
Sense motive 1 + 3 + 3 +1 = +8
Perform (oratory) 1 + 3 + 4 = +8
Stealth 1 + 3 + 2 = +6
Knowledge local 1 + 2 + 3 = +6
history 1 + 2 + 3 = +6
nobility 1 + 2 + 3 = +6
Feats
Point blank shot
Skill focus: Diplomacy
Special abilities
Satire (Su): A court bard can use performance to undermine the confidence of enemies who hear it, causing them to take a –1 penalty on attack and damage rolls (minimum 1) and a –1 penalty on saves against fear and charm effects as long as the bard continues performing. This penalty increases by –1 at 5th level and every six levels thereafter. Satire is a language-dependent, mind-affecting ability that uses audible components.
Heraldic Expertise (Ex): A court bard gains a bonus equal to half his bard level on Diplomacy, Knowledge (history), Knowledge (local), and Knowledge (nobility) checks (minimum +1). Once per day, the court bard can also reroll a check against one of these skills, though he must take the result of the second roll even if it is worse. He can reroll one additional time per day at 5th level and every five levels thereafter.
Bardic performance,
cantrips,
countersong,
distraction,
fascinate
Background
Sam Silvertongue is het ongewenste product van de romantische opvlieging tussen een Elf van stand en een vrouw van menselijke afkomst. Handig was het niet bepaald, voor niemand niet. Een liefdesbaby was misschien wel het laatste dat Sams vader kon gebruiken; een grensconflict met een Elf van (nog) hogere afkomst zet zijn positie al tientallen jaren onder druk. Sams moeder, een rondreizende muzikante, was dan wel een minstreel van het progressieve soort, haar verloofde was dat minder. In dit geval zeker.
Geluk bij een ongeluk(je) wil dat de ouders van Sam niet de meest vreselijke mensen waren; slechts een jong stel dat op een avond een glaasje te veel dronken. Sams moeder, destijds op tournee, kon het kind dragen tot de bevalling zonder dat haar verloofde erachter zou komen. Zijn vader zou vervolgens een plaatsje vrijmaken voor Sam in de hofhouding.
Sam had als halfbloedje niet erg veel te vertellen, maar hij deed het prima als entertainer en raakte al vlug bekend met de gebruiken van de Elfse adel. Als hij in contact kwam met mensen, merkte hij dat ze hem, in tegenstelling tot de elfen, met respect en ontzag behandelden.
Sam wist lange tijd niet wie zijn vader was, maar zag zijn moeder zo nu en dan als ze in de buurt was. Zij, meesteres in de showmanship, leerde hem het één en ander over het bespelen van instrumenten en mensen. Helaas voor Sam viel zijn moeder op zijn achtiende van een paard. Ze overleed, en Sam dacht niemand meer te hebben tot zijn vader hem toch maar vertelde hoe de vork in de steel zat. Hij kreeg een zegelring en erkenning, ook officieel. Het was zijn vader nooit gelukt om nog een kind te krijgen, dus het moest maar zo. Schande of niet, ook over de opvolging moest nagedacht worden.
Met de buit eenmaal binnen besloot Sam, zoals menig puber zou doen, om te rebeleren en van huis weg te lopen. Zijn vader had hem immers achtien jaar lang bedrogen, hem gebruikt als hulpje en hofnar. Daar was hij niet van gediend, en ging op avontuur uit.
Van dat avontuur kwam weinig terecht: Sam had baantjes hier en daar maar werd vooral dronken en na menig glas te veel tot meerdere malen aan toe dat zijn sterke kant niet zijn rechter vuist, maar zijn tong was, zowel in gesprek als in andere zaken. Waar zijn bijnaam vandaan komt wordt door hem zelf dan ook in het midden gelaten.
Rond zijn vijfentwintigste raakte Sam verliefd op een mooi meisje dat hem aan zijn moeder deed denken: een mens, een minstreel, en vooral erg mooi. Zij vond Sam ook erg leuk, maar vond dat hij eerst zijn leven op orde moest krijgen voordat ze wat met hem begon. Sam ging in de leer bij een bibliothecaris, merkte dat hij niet de domste was en ontpopte zich tot een goede student.
Drie jaar later, zijn studie afgerond, begint de verveling te knagen, en besluit op pad te gaan als pathfinder, waarmee hij bekend raakte via wat oude kennissen.